پایان نامه رابطه دلسوزی به خود و تاب آوری بیماران مبتلا به سرطان روده

اهداف

هدف کلی:

تعیین ارتباط دلسوزی به خود با تاب آوری در بیماران مبتلا به سرطان روده بزرگ

اهداف جزیی:

- تعیین ارتباط بین مهربانی بخود و تاب آوری در بیماران مبتلا به سر طان روده بزرگ.

- تعیین ارتباط بین قضاوت از خود و تاب آوری در بیماران مبتلا به سرطان روده بزرگ.

- تعیین ارتباط بین مروت و انسانیت عمومی با تاب آوری بیماران مبتلا به سرطان روده بزرگ.

- تعیین رابطه ذهن آگاهی و تاب آوری بیماران مبتلا به سرطان روده بزرگ.

- تعیین ارتباط بین انزوا و تاب آوری مبتلا به سرطان روده بزرگ.

فرضیه های تحقیق

1 -1-بین دلسوزی بخود و تاب آوری بیماران مبتلا به سرطان روده بزرگ رابطه معناداری وجود دارد .

2-1-بین مهربانی بخود و تاب آوری در بیماران مبتلا به سر طان روده بزرگ رابطه معناداری وجود دارد.

3-1- بین قضاوت از خود و تاب آوری در بیماران مبتلا به سرطانرودهبزرگ رابطه معناداری وجود دارد.

4-1- بین مروت و انسانیت عمومی با تاب آوری بیماران مبتلا به سرطان روده بزرگ رابطه معناداری وجود دارد.

5-1-بین ذهن آگاهی و تاب آوری بیماران مبتلا به سرطان روده بزرگ رابطه معناداری وجود دارد.

6-1-بین همدردی پیش از حد و تاب آوری بیماران مبتلا به سرطان روده بزرگ رابطه معناداری وجود دارد.

7-1-بین انزوا و تاب آوری مبتلا به سرطان روده بزرگ رابطه معناداری وجود دارد.

...

بیان مسئله

مفهوم ، تاب آوری در واقع در مطالعه رشد افراد متولد شده و پرورش یافته در شرایط پر خطر پدید آمده است. شرایطی مانند خانواده هایی که والدین انها دچار اختلالات روانی یا الکلیسم و بیماری های خاصی بوده اند، والدین سوء استفاده کننده از کودکان و یا مجرم، یا شرایطی نظیر جوامعی که با فقر یا جنگ دست و پنجه نرم می کنند. یافته های بدست آمده از پژوهش ها نشان می دهد که 50 تا 70 درصد افراد پرورش یافته در چنین شرایطی، علیرغم قرار گرفتن در معرض فشارهای شدید، توانمندی اجتماعی خود را بهبود داده، بر مشکلات فائق آمده و در نهایت به زندگی موفقی دست یافته اند. ورنر از جمله اولین دانشمندانی بود که در دهه 1970 از اصطلاح تاب آوری استفاده کرد. تاب آوری، توانمندی فرد در برقراری تعادل زیستی روانی، در شرایط خطرناک است. از نظر لاتار و چیچتیدر سال 2000 و مستندر سال 2001 تاب آوری یکی از این مفاهیم و سازه های بهنجار مورد توجه و مطالعه ی روانشناسی مثبت است و غالب پژوهش های مربوط به تاب آوری در حوزه ی روانشناسی تحولی انجام شده است. تاب آوری در علوم اجتماعی به عنوان فرایند کش کسانی و واکنش در مقابل ناملایمات فرض می شود. بونا راه های بدست آوردن تاب آوری را داشتن سرسختی، خود افزایی، مقابله سرکوبگرایانه، داشتن خلق و خو و احساسات مثبت می داند. تاب آوری به معنای سر سختی در مقابل استرس، توانایی برگشت به حالت عادی و زنده ماندن و تلاش کردن در طی شرایط ناگوار است. بسیاری از محققان بین تاب آوری و مشکلات روان شناختی رابطه ای معنا دار و منفی گزارش کرده اند و چنین بیان می دارند که این سازه می تواند به عنوان عامل میانجی بین سلامت روان و بسیاری دیگر از متغیر ها قرار گیرد و با ارتقای تاب آوری، فرد می تواند در برابر عوامل استرس زا، اضطراب آور و همچنین عواملی که مسبب به وجود آمدن بسیاری از مشکلات روان شناختی آنها می شود از خود مقاومت نشان داده و بر آنها غلبه نماید. محققان به طور مشترک تاب آوری را پیش بین سلامت روانی و پیامد ظرفیت کارکردی و کفایت اجتماعی تعریف کرده اند. ...

...

بخشی از نتیجه گیری

هدف از پژوهش حاضر بررسی رابطه دلسوزی به خود و تاب آوری در بیماران مبتلا به سرطان روده بزرگ بود.

نتایج ضریب همبستگی نشان داد که بین دلسوزی به خود و تاب آوری بیماران مبتلا به سرطان روده بزرگ رابطه معناداری وجود دارد. این نتیجه همسو با نتایج تحقیقی دییری؛ کوهن، بازیلانسکی، بنی؛ دایر، مک گوینز؛ کیانی؛ بشارت و همکاران؛ اولسون؛ نف؛ گیلبرتو پراکتر همسو می باشد.

در تبیین این یافته می توان اینگونه گفت که، این پژوهش گویای آن هست که دلسوزی به خود با سلامت روانی رابطه مثبت دارد و به عنوان یک منبع مقاومت درونی می باشد که تأثیرات منفی استرس ناشی از سرطان را کاهش داده و از بروز اختلال های بدنی و روانی پیش گیری می کند. شاید بتوان گفت که افراد دلسوز به خود، برای برخورد با مشکلات از شیوه فعال حل مسأله، یعنی شیوه ای که فشار روانی را به تجربهای بی خطر تبدیل می کند، بهره می گیرند. افراد دلسوز به خود دارای انعطاف پذیری بالای هستند که فرد را در مقابل استرس های روزمره تاب آورتر می کند. انتظار می رود که افراد با دلسوزی به خود بالا، خود را در سطح بالای شادی و سطح پایین افسردگی نگهمی دارند و نسبت به کسانی که سطح دلسوزی به خود پایینی دارند کمتر افسرده و ناامید می شوند.

همچنین نتایج نشان داد که مولفه ی خود مهربانی و انسانیت و مروت مقیاس دلسوزی به خود با تاب آوری رابطه ی مثبت و معنی داری دارد. در تفسیر این نتایج می توان گفت که خود مهربانی و انسانیت و مروت از ابعاد سازگارانه ی دلسوزی به خود می باشند که به افراد اجازه می دهد با چالش های بزرگ و استرس زای زندگی، با رفتار حمایت کنندگی و مهربان بودن با خود، مقابله کنند.

به علاوه افرادیکه با خودمهربانی به خودشان نزدیک می شوند، هنگام روبرو شدن با بیماری های خاص، تجربه های مثبت بیشتر و هیجانات منفی کمتری دارند. مولفه ی خودمهربانی و انسانیت و مروت، از افراد هنگامیکه آنها دارای مسئولیت شخصی در تجربه های منفی هستند و یا هنگامیکه چیزهایی را تجربه می کند که فراسوی کنترل شخص است، محافظت می کند. بنابراین افرادی که خودمهربانی و انسانیت و مروت بیشتری دارند به آسانی می تواند با تجربیات منفی زیادی کنار بیایند. همچنین افرادی که خودمهربانی و مروت بیشتری دارند، از قدرت روان شناختی بالاتر مانند بهزیستی بالاتر، خودمختاری بالاتر، رضایت از زندگی بالاتر و خوش بینی بالاتر و برون گرایی و موافقت پذیری بالاتری را نشان می دهند.

...

دارای جداول و منابع درون متنی و پایانی کامل