پایان نامه بررسی تركیبات ، موارد استفاده و نحوه كشت مواد مخدر در 123 صفحه ورد قابل ویرایش  

داروهای ضد درد مخدر را می‌توان به چندین گروه به صورت زیر تقسیم كرد:

آلكالوئیدهایی كه به طور طبیعی موجودند و تركیبات تریاكی نیمه صناعی

1-   مرفین

2-   كدئین (متیل مرفین)

3-   اكسی مورفون

4-   متیل دی هیدروموفینون (متوپون)

5-   هیدروكودون (دی كودید)

6-   هروئین (دی استیل مرفین)

مپریدین و فنیل پیپریدین‌های مشابه

1-   مپریدین (دمرول)

2-   آلفا پرودین (نی‌ز نتیل)

3-   آنیلردین (لریتین)

4-   پیمی نودین (آلوودین)

5-   دی فنوكسی لات (در لوموتیل)

متادون و داروهای مشابه

1-   متادون

2-   پروپوكسی فن (دارون)

بنزومورفان ها (آگونیست‌ها و آنتاگونیست‌های نسبی)

1-   فنازوسین (پیری نادول)

2-   پنتازوسین (تالوین)

مشتفات مورفینان

1-   لورفانون (لو- دروموران)

2-   دكسترومتورفان

3-   بوتورفانول

آنتاگونیست‌های ناركوتیك (تركیبات استخلافی آلیلی)

1-   نالورفین (نالین)

2-   لوالورفان (لورفان)

3-   نالوكسون (ناركان)

مطالعات فارماكولوژیك، یك شباهت اساسی را در بین ضد دردهای اعتیادآور نشان می‌دهند همة آنها در مقابله با درد شدید نیرومند هستند، همه می‌توانند در شخص معتاد به جای یكدیگر به كار روند (اگر چه نسبت به همة آنها تحمل زیادی ایجاد خواهد شد)، و اثر همة آنها توسط داروهایی از قبیل نالورفین یا لوالورفان خنثی می‌گردد. با درنظر گرفتن حقایق فوق می‌توان انتظار داشت كه مقداری شباهت شیمیایی اساسی در این گروه‌ها موجود باشد و در حقیقت بررسی فرمول همة‌این داروها وجود یك نیمه فرمول مشترك، گاما- فنیل - ا ن- متیل- پی پریدین را نشان می‌دهد. شكل صندلی ماند پی‌پریدین حدساً نمونه واقعی آن است، كه درای خطوط سنگین نشانه بیرون نشانه بیرون آمدگی از صفحه كاغذ می‌باشد. رادیكال  غالباً خیلی حجیم است.

تركیبات تریاكی طبیعی و مشتقات نیمه صناعی

مرفین

مرفین، كه سالهاست به طرز وسیعی مصرف شده است، همچنان مهمترین داروی ضددرد مخدر (ناروكوتیك) است فارماكولوژی آن قدری مفصل مورد بحث قرار خواهند گرفت، و به عنوان معیار جهت مقایسة سایر داروهای مخدر در نظر گرفته‌ می‎شود.

شیمی

مرفین آلكالوئدی است كه از تریاك به دست می‌آید، و خود تریاك از شیرة خشك شده گیاه خشخاش پاپاورسومنیفروم به دست می‌آید. در تریاك آلكالوئیدهای گوناگون بسیاری وجود دارد كه به دو طبقه تقسیم می‌شوند: آلكالوئیدهای فنانترن و تركیبات بنزیل ایزوكینولین. از گروه دومتنها پاپاورین و نوس كاپین است كه دارای اهمیت طبی به عنوان ضد اسپاسم و گشاد كنندة عروقی است. این دوماده، دارای اثر ضد درد نیست. نوس كاپین در سرفه مصرف می‌شود.

مرفین و كدئین تنها مخدر مهم هستند كه از گروه فنانترنی آلكالوئیدهای تریاك به دست می‌آیند. تریاك حاوی 10 درصد مرفین و 5/0 دصد كدئین است. كدئین در طب از مرفین به روش تجاری ساخته می‌شود.

مرفین، آلكالوئید اصلی تریاك، درسال 1803 توسط سرتورنر جدا شد ولی تا سال 1952 به طور كامل سنتز نشده بود. سنتز آن ساختمان پیشنهاد شده، توسط گولند و روبینسون در 1925 را ثابت كرد.

دو گروه هیدروكسیلی یكی فنولی و دیگری الكی، اهمیت زیادی دارند، زیرا بعضی مشتقات طبیعی مرفین توسط تغییرات سادة یكی یا هر دوی این گونه‌ها به دست می‌آیند. مثلاً، كدئین، متیل مرفین است كه استخلاف در گروههای هیدروكسیل تهیه می‌شوند، تركیب متصاد (آنتی دوتی) ثعنی نالورفین توسط جانشین نمودن ریشة آلین به جای گروه متیل روی نیتروژن به دست می‌آید.

سولفات مرفین متداولترین ملح آن است كه به كار می‌رود. به صورت آمپول‌های 1 میلی لیتر یا به صورت قرصهایی با اندازه‌های متفاوت جهت تهیه محلول قابل تزریقی موجود است. همچنین به صورت آمپول‌هایی با اندازه‌های بزرگتر نیز عرضه می‌شود. یك آمپول یك دوز نیست مقدار مصرف (دوزاژ) زیر جلدی از 8 تا 15 میلی‌گرم است.

اثر ضد درد و سایر اثرات آن بر دستگاه عصبی مركزی

هنگامی كه مرفین، از راه زیرجلدی بر یك شخص طبیعی، به مقدار 10 تا 15  میلی‌گرم به كار می‌رود. موجب خواب ‌آلودگی، آفوری (حالت سرخوشی) در بعضی و اضطراب و تهوع در سایرین می‌‌شود.

شخص ممكن است به خواب رود، تنفس كند شود، و مردمكها تنگ شوند. در بیماران دچار درد كمتر، دیسفوری مشاهده می‌‌شود. حداقل دو عامل در تسكین درد، توسط مرفین دخالت دارند. دارو آستانه دارد را بالا می‌برد و واكنش شخص نسبت به تجربة دردناك را تغییر می‌دهد.

مقدار اپتیمال مرفین در شخص بالغ متوسط 8  تا 15 میل‌گرم است. این مقدار، آستانه را برای درك درد 60 تا 70 درصد بالا می‌برد. نشان داده شده است كه 10 میل‌گرم مرفین، در حداقل 90 درصد بیماران دارای درد متوسط پس از عمل، موجب تسكین می‌گردد. در موارد شدید پس از عمل این میزان به 70 درصد تنزل می‌یابد. یك دوز 15 میلی‌گرم ممكن است آن را به 80 درصد افزایش دهد. جالب توجه اینكه تجویز پلاسبو موجب تسكین 30 درصد بیماران می‌شود و مرفین از طریق خوراكی فقط در 40 درصد بیماران مؤثر است.

صور داروئی- تریاك به طور مختلف زیر مورد استفاده‌های درمانی قرار می‌گیرد. عیار مرفین در این فراورده‌ها باید به میزان باشد كه در هر یك ذكر می‌شود.

گرد تریاك- گرد تریاك كه دارای 10 درصد مرفین است، به مقدار 02/0 تا 20/0 گرم در 24 ساعت به دفعات 005/0 تا 025/0 گرمی به صورت كاشه یا حب مصرف می‌گردد. حداكثر مصرف آن 10/0 گرم در هر دفعه و 25/0 گرم در 24 ساعت است.

عصاره آبی، كه دارای 20 درصد مرفین است به مقدرا 01/0 گرم تا 05/0 گرم در 24 ساعت ، به دفعات 01/0 گرمی، به صورت حب یا دریك پوسیون، شربت و یا شیاف یكار می‌رود. حداكثر مصرف آن 10/0 گرم در هر دفعه و 20/0 در 24 ساعت است.

شربت تبائیك یا شربت اوپیوم (دارای 01/0 گرم مرفین در 20 گرم شربت) به مقدار 2 تا 30 گرم در 24 ساعت به صورت پوسیون یا شربت‌های مركب.

شربت دیاكد: (دارای 002/0 گرم مرفین در 20 گرم شربت یا در یك قاشق سوپخوری از شربت است). این شربت كه اثرآن 5 مرتبه ضعیف‌تر از شربت تبائیك است، به مقدار 20 تا 120 گرم در 24 ساعت مصرف می‎شود.

تنطور تریاك: این تنطور كه دارای یك درصد مرفین انیدراست و هر 56 قطره آن یك گرم وزن دارد به مقدار 20/0 گرم تا 2 گرم در یك پوسوین یا شربت در 24 ساعت مصرف می‌شود. حداكثر مصرف آن، 2 گرم در یك دفعه و 5 گرم در 24 ساعت است.

لدانم دوسیدانهام كه هر 43 قطره آن یك گرم وزن دارد و دارای یك درصد مرفین است به مقدار 20/0 گرم تا 2 گرم در روز مخلوط در شربت در 24 ساعت مصرف می‌شود. حداكثر آن 2 گرم در روز مخلوط در شربت در 24 ساعت مصرف می‌شود. حداكثر آن 2 گرم در یك دفعه و 6 گرم در 24 ساعت است.

الیكسیرپاروه گوریك كه هر 10  گرم كه هر 10 گرم آن برابر با 05/0 گرم كرد تریاك یا 5 میلی‌گرم مرفین است، معمولاً بمقدار 5 تا 20 گرم در 24 ساعت در یك پوسیون، به دفعاتی با مقادیر كم مصرف می‌شود. باید توجه داشت كه الیكسیر پاره گوریك كد كس‌های قدیم، قوی‌تر بوده است.

پودردوور، كه دارای 10 درصد تریاك و به همان اندازه ایپكاست، به مقداری 05/0 گرم در یك دفعه و یك گرم در 24 ساعت، مصرف می‎شود . حداكثر مصرف آن، یك گرم در یك دفعه و 4 گرم ساعت است.

كلیه مقادیر مذكور برای اشخاص بالغ است.

از تریاك، فراورده‌های دیگری نیز تهیه می‌شود كه مصرف تعدادی از آنها امروزه متروك گردیده است.

مسمومیت از تریاك- مسمومیت‌های حاد كه بر اثر مصرف تریاك در اشخاص پیش می‌آید، به تناسب سن و همچنین به تناسب اینكه مسموم، عادت به مصرف تریاك د اشته باشد، فرق می‌كند.

بطور كلی، اطفال در مقابل مصرف تریاك و فراورده‌های آن حساسیت زیاد دارند. موارد منجر به مرگ در كودكان شیرخوار، از مصرف 2 تا 4 قطره لدانم دوسیدانهام و یك تا 2 میلی‌گرم مرفین دیده شده است.

در اشخاص بزرگ، مصرف 1 تا 5/1 گرم تریاك و یا 10/0 تا 15/0 گرم مرفین معمولاً اثر كشنده دارد و این در صورتی است كه مسموم، قبلاً عادت به مصرف تریاك نداشته باشد.

مقدمه

مشخصات گیاه‌شناسی

خشخاش گیاهی است علفی و یك ساله به ارتفاع  5/0 تا2 متر و دارای ساقه‌ای قائم، منشعب، بی‌كرك (در بعضی نمونه‌ها خشن) سبز رنگ كه از ماده‌ای مومی شكل مستور گشته است. برگها منفرد، متنوب با رنگ سبر غبار آلود و دارای تقسیمات عمیق دندانه‌دار كه در برگهای فوقانی این بریدگیها عمیق‌تر و نامنظم تر می‌شوند. قاعده پهنگ دارای وضعی است كه قسمتی از ساقه را فرار می‌گیرد، برگها فاقد دمبرگ می‌باشند.

گلهای درشت و زیبای آن در واریته‌های مختلف به رنگهای سفید یا قرمز مایل به بنفش دیده می‌شوند. این گلها در روی دملگهای نسبتاً طویل كه شبیه سر عصا كج  شده و بعد از باز شدن گل راست می‌شوند قرار گرفته‌اند. قطر گلهایی از باز شدن كامل تا 10 سانتی متر هم می‌رسد. تعداد كل در هر بوته 1-17 الی 15 متغیر است.

دارای گلیهای منفرد و دو جنس به هر شكل شعاعی، خوشی نما می‌باشند. و پوشش گل دور ردیفه یا سر ردیفه می‌باشد گلهای خشخاش فاقد نوش یا نكتار می‌باشند، اما بخاطر 0وجود دانه‌های گرده طرف توجه حشرات قرار می‌گیرند. (تغذیه زنبوران عسل از شهد گلهای خشخاش باعث مسمومیت و از بین رفتن آن می‌گردد.

اجزای تشكیل دهنده گل عبارتند از:

كاسه گل از 3-2 كاسبرگ جدا تشكیل شده. جام گل از 6-4 یا 12-8 گلبرگ تشكیل شده است. گلبرگها در 2-1 ردیف ( به ندرت 3 ردیف)

گلبرگها وقتی كه به حالت غنچه است وضع چنین خورده‌ دارند ولی پس از شكفتین كامل صاف می‌شوند.

دوام گلبرگها نیز بسیار كم است (پس از باز شدن فقط 1-2 روز باقی می مانند) در گل شكفته تنها گلبرگ به چشم می‌خورد و اثری از كاسبرگ نیست.

گل خشخاش دارای پرچم‌های بیشمار در چندین ردیف می‌باشد مادگی از به هم چسبیدن برچه‌های بسیار تشكیل می‎شود .

تخمدان فوقانی، چند برچه ولی یك خانه، تمكن جانبی

میوه عبارتست از كپسول متورم تخم مرغی شكل و ناشكوفا  هر كپسول ممولا واجد 10 خانه بدون كرك است. در برش عرضی كپسول خشخاش به ترتیب از خارج به داخل قسمتهای بشره، هیپودرم، میان ر میوه، دستجات چوب آبكش و درون بر مشاهده می‌شود.

كپسول بالا یك كوتاه و به طول 7-5 سانتی متر و عرض 5-4 سانتی متر می‌باشد.

دانه در میوه خشخاش پرورش یافته و كرز نامیده می‌شود بذور در اوایل تشكیل در دیواره‌های حجره مانند میوه جای دارند كه با رسیدن و كامل شدن، به تدریج از دیواره‌ها جدا می‌شوند و در گرز فرو می‌‌ریزند. بذور در گونه‌های مختلف به رنگ و اندازة متفاوت و معمولاً كروی یا لوبیایی شكل می‌باشند رنگ آنها همچنین از سفید تا سیاه متغیر بوده و از  اختصاصات گونه‌ای به شمار می‌رود. بذر خشخاش معمولاً فاقد آلكالوئید وحوی 40 تا 55 درصد روغن می‌باشد كه این روغن بسیار خوشمزه بوده و عمدتاً برای پخت مواد غذایی و مخصوصاً انواع شیرینی مورد استفاده قرار می‌گیرد. بذور همچنین 20 تا 25 درصد پروتئین می‌باشند. وزن هزار دانه 3/0 تا 6/0 گرم است. دانه خشخاش آلبومین دار، دارای مجاری شیرابه‌ای و فاقد سلول‌های میروزین داراست.

دانه بسیار كوچك به قطر 1/0 تا 2/0 میلیمتر می‌باشد. تمام گیاه خشخاش به جز دانه‌های رسیده آن سمی است.